Son zamanlarda meydana gelen taciz olayları ve buna bağlı cinayetler toplumun vicdanını derinden yaralamıştır. Toplum infial halindedir. İşlenen cinayetlerin faillerine en ağır cezaların verilmesi, idamın geri getirilmesi görüşü siyasi çevrelerce konuşulmaktadır. Bilinen taciz olayları,  buzdağının görünen kısmıdır. Esas görünmeyen kısmı ürkütücüdür. Bu toplumsal bir sorundur.  Başta devlet bu sorunu çözmek durumundadır. Aileye, eğitim kurumlarına, siyasilere büyük sorumluluklar düşmektedir. Meseleyi soğukkanlılıkla ele alma ve tedbirleri hayata geçirme vaktidir. Bu hususta aile, eğitim kurumları, sağlık kuruluşları, güvenlik güçleri, hukuk kurumları, Türkiye Büyük Millet Meclisi ve hükümetin, sivil toplum kuruluşlarının meseleyi koordineli olarak kısa, orta ve uzun vadeli tedbirleri alması ve hayata geçirmesi gerekmektedir. Neticeler bizi sebeplere götürmedikçe suç ve suçlular ortadan kaldırılamaz.

Sorunu çözmek için sarf edilen gayretlerden sonuç alınamaz. Bu olayları bireysel bir olaydan ziyade toplumsal bir sorun gibi ele almak daha gerçekçi olacaktır. Batı toplumlarında çok yaygın olan çocuk pornosu bu hastalığın bir insanlık problemi olduğu gerçeğini göz önünde tutmamızı gerekli kılıyor. Taciz olaylarını adli ve idari tedbirlerle çözmek yeterli değildir. Popülist yaklaşımlar gerçeği yansıtmaz. Avrupa birliği normlarına göre siyasilerin şiddete şiddetle çözme alışkanlığı ve idam söylemleri gerçeklikten uzaktır. Çocuk cinayetlerinde uluslar arsı organ mafyasının eli olduğu söylenir. Ortadoğu, Afrika ve Asya’da ki yoksul ülkeler bu organ mafyasının çalışma alanlarıdır. Bu meselenin uluslararası boyutu sanıldığından daha korkunçtur. 

Suçun niteliği ne olursa olsun problemlerin hukuk çerçevesinde ele alınıp kanunlara uygun hareket edilmesi gerekir. İstenmeyen olaylar karşısında karşılaştığımız toplumsal infial ve linç girişimlerini hoş karşılamak mümkün değildir.

Suç ve cezayı kanunlar tanımlar kanunsuz suç ve ceza olamaz.