Zaman,

Su gibi akıp geçmekte…        

Oysa daha dün gibi,                                                                    

Mustafa Kemal Yılmaz’ın 10 Mart 2013 günü vefatının üzerinden,sekiz yıl geçti. Vefatının birinci yılında eşi de sonsuzluğa uğurlandı.     

Ankara’dan gelip de “çok özledim” dediği Aydın’da vefatı ise yakın dostlarına, doğduğu kendi öz toprağına adeta bilerek ölmeye geldi, dedirtmiştir.

Kendisini rahmetle analım, kendileri Aydınımızın önemli değerlerindendir.

Aydın Bey Camiinden büyük bir kalabalık ve sevenleriyle birlikte, 13 Mart 2013 Çarşambasında Umurlu’da annesi ve babası Hakkı Çavuş’un yanına götürdük onu.

Koçarlı ilçesi 1921 Cincin köyü doğumlu olan Mustafa Kemal Yılmaz, öğretmen olarak hayata atılmıştır. Devletten aldığı maaşa el sürmeyip Aydın kültürünün yaşatılması ve geliştirilmesi için kullanan idealist bir kişilik olan Mustafa Kemal Yılmaz, eğitimci, şair, yazar yurtsever siyasetçi ve devlet adamıdır. 1965-1973 yılları arasında Aydın Milletvekilliği yapmıştır. Bakanlık başmüfettişi, yurt dışında görev yapan bir ateşe, Çanakkale’de insanlarımızı hıçkırıklara boğan bir turist rehberi, tam anlamıyla Atatürkçü ve vatanseverdir.

Aydın’dan Ankara’ya yolu düşenlerle ilgilenmek, eşlik etmek için kırık kalçası ve koltuk değneğiyle de olsa yetişmeye çalışır, memleket ve Aydın sevdalısı, Aydın için apayrı bir değerdir M. Kemal Yılmaz Hocamız…

AGC (Aydın Gazeteciler Cemiyeti)  tarafından 2008 yılı Mustafa Kemal Yılmaz Özel Jüri ödülü “Karaçakal Yörükleri” adlı kitabımla bendeniz önerilmiştim. Kendisini aradığımda hıçkırıklarını duydum. Kadirşinastı. Kitabımın TBMM Kütüphanesi ve Milli Kütüphaneye ilettiğine bana gelen yazılardan anladım.

Umurlu’da adına düzenlenmiş parkta bir sabah çaylarımızı yudumlar iken “Söz uçar, Yazı kalır” ifadesi bulunan heykelini hayranlıkla seyrettik. Ardından yazmış olduğum, “Umurlu Parkında Bir Sabah” adlı yazımı okuduğunda tüm tanıdıklarına göndermiş ve aradı; yorgun ama keyifle ”Oğlum eğer iznin olursa bu yazıdan beş yüz kadar fotokopi hazırlayarak o parkta çay içen herkese verilmesini isteyeceğim.” Bu fotokopi işini yapıp yapmadığını bilmiyorum.

M. Kemal Yılmaz’ın hayatını yazarak aynı adla Aydınımıza bir eser kazandıran şair-yazar ve eğitimci Abdülkadir Güler Hocamızın ellerine sağlık. Kitabında “Umurlu Parkında Bir Sabah” adlı yazımın da yer aldığını görmek de bizi mutlu etmişti.

Bir koli kitaplarını gönderdi. O yaştaki birinin çalışkanlığını ve gayretini gördükçe kendi yaşımdan ve gençliğimden sıkılmıştım. Bir asra yaklaşmış bu delikanlı adama şu gençliğim ile yetişmem mümkün değil diyerek düşündüm.

Bir telefon konuşmamızda “Yaz oğlum yaz. Söz uçar, yazı kalır. Yaz her zaman yaz” sözleri hiç aklımdan çıkmadı.                                                                        

“Umurlu Çiçekleri” diyor,“Umurlu’dan çıktık yola” diyor, hoca durmamıştı.

Bendenize derlediği haber ve yazıları posta ile elime ulaştığında,  vefat haberi de aynı günlerde gelmişti.

İçimiz burkuldu.

Geçtiğimiz 2016 yılında Efeler Belediyesi, adına yapılan parkta bir düzenleme gerçekleştirerek, heykelinin bulunduğu yerin  aile bahçesi olarak işletmeyi üstlenmesiyle bakımsızlıktan kurtulan parkı korumaya alındı.

Allah rahmet eylesin!  Işıklar içinde uyusun!                                                                                              

Hocamızın yaşam, gençlik ve özlem kokan bir şiiri ile bitirelim;

“Ne kadar güzelmişsin meğer

Ey hayat!

Bana bir daha geliver,

Şöyle arzu dolu kırıtarak…

Bir nefes koklayıp

Dünya gözüyle bir daha,

Öpmek seni niyetim.

Ateşli bir veda busesi kondurmak alnına

Canım memleketim…”