Bahar gözlerinde güzün yoğunluncaydı hüzün
Belli ki bir kör bezirgân bentler kurmuştu yoluna
Aşık olduğu ay yüzün hışırıydı birce tüzün
Belli ki bir kör bezirgân neşter vurmuştu soluna
Bülbül avazlı bir canın türküsünü baz alarak
Dört yapraklı bir yoncanın uğuruna um salarak
Kondu tüten bir bacanın üstüne üryan kalarak
Belli ki bir kör bezirgân olur vermişti ol/una
Yadsı her çiçeğe özü gönül gözünü yumuyor
Güldüğünde gölet gözü güneş içine dumuyor
Bahar bahçe ayça yüzü gözünden medet umuyor
Belli ki bir kör bezirgân kement takmıştı koluna
Çimen ki yalın bir dalın tepesinde bir güleç göz
Dilindeki garip halın anahtarı bir güzel söz
Yutkunduğu bütün balın tümündeydi yalıncık öz
Belli ki bir kör bezirgân bal vermişti oğuluna