Yakıyor yüreğimi sensizliğin çığlığı.
Delip geçiyor gecenin sessizliğini.
Hıçkırıklara karışmış akan gözyaşlarım.
Boşalıyor yağmur gibi ümitsiz bakışlarımda.
Issız, sensiz saklanmışım ben gecenin karanlığında.
Öksüz yüreğimi okşuyor şimdi umutlarım.
Sığınağım, evim barkım olmuş uykusuz gecelerim.
Ahh o geceler yok mu, o geceler?
Yüreğimi yaralayan duyguları saklamıştı koynunda.
Çaresiz en ümitsiz zamanlarımda.
Gönlümü serinleten, ruhumu okşayan rüzgarları çeviren iklimlerin içinde.
Çevrilen o yorgun esintide kokunu çekiyorum içime.
En güzel sarhoşluk bu işte,
Yıldızların altında.
Eski makamların nağmelerinde mırıldanıyor yapraklar.
Geçiyor fasıllar makamdan makama.
Duygularım şimdi iliklerime girmiş,
Söz dinlemiyor, ferman nedir bilmiyor.
Deli taylar gibi dört nala koşuyor bedenim.
Irmaklara nehirlere..
Sığmıyor denizlere.
Taşıyor dev dalgalar okyanuslara.
Zamansız gelen bahar sevdalarım, duraksız hasretlere kafa tutar oldu.
Doğanın renklerini, çiçeklerini özlüyorum bu yollarda.
Leylakların, sümbüllerin, papatyaların kokusunda.
Acınası ruhuma giren rüzgarların esintisinde.
Gecenin koynunda göz kırpan, dans eden
yıldızların altında.
Bilmiyorum çok mu uzaktalar?
Kim bilir belki de yanımdalar.
Ne tuhaf değil mi?
Yoksa içimde mi o yıldızlar?
Sen kendi yıldızına ben kendi yıldızıma sevdalım.
Yalnızlığın sardığı gecelerde,
Yol arkadaşı oldular Ay şafağına…
Seninleydik kaldık taş gibi sabahlara kadar.
Sahnedeydik milyonlarca yıldız seyircisi altında.
Biri gittiğinde öbürü kucakladı yalnızlığımızı,
hemde sabaha kadar.
Biliyorsun değil mi sevgilim yıldızlar var yıldızların altında…