Engelsiz Tuğçe’den 2. şiir kitabı: “Tuğçe’ce- ll”

“3 Aralık Dünya Engelliler Günü” bugün!..

Ben sizlere bugün dolayısıyla her türlü engelini yenerek 2. Şiir kitabı olan “Tuğçe’ce – ll “yi çıkaran “Engelsiz Tuğçe Kantaroğlu’ndan ve şiir kitabından söz edeceğim…

O bir Seraplal Palsi mağduru. Beyin felci olan Serebral Palsi, özellikle çocukluk dönemde ortaya çıkan, bir kişinin hareket etme, denge ve duruşunu koruma yeteneğini etkileyen bir grup motor bozukluk olarak tanımlanan rahatsızlığı tanımlayan kelimedeki. Serebral, beyinle ilgili anlamına gelir. Palsi ise kasların kullanımında zayıflık veya sorunlar olarak ifade edilir.

Tuğçe Kantaroğlu, tek başına yürüyememeyi, herkesin anlayabileceği şekilde konuşamamayı dert etmemiş kendisine. Bilinçli ailesinin yardımıyla ilk, orta ve liseyi normal okullarında okumuş, Açık Öğretim Programlarından da bilgisayar programcılığı dahil üç program bitirmiş. Ancak bedensel engeller ve konuşamama engeli nedeniyle engelli kadrolarından yararlanarak da bir memuriyete girememiş.

Bütün bu engelleri birer birer aşarak bilgisayar klavyesi üzerinde tek parmakla gerçekleştirdiği yazma becerisi ile TUĞÇE’CE ve devamında da TUĞÇE’CE – ll şiir kitabını çıkararak hayatın karşısında âdetâ “Ben engelsiz TUĞÇE KANTAROĞLU”yum dercesine yerini almıştır.

Bu becerisi, dirayeti ve azminden dolayı ben de yazımın başlığını “ENGELSİZ TUĞÇE’DEN 2. ŞİİR KİTABI: “ TUĞÇE’CE- ll” koydum…

TUĞÇE’CE - ll’nin önsözünde şunları yazmış Tuğçe KANTAROĞLU:

““İlk kitabımda “Her insan farklı bir enstrümandır” demiştim. “Herkes farklı bir nota farklı bir makamdır” demiştim. Demiştim ama nota ve makamların bir anda değişebileceğini akıl edememişim. Sanıyordum ki hayat tek bir makamla başlayıp öyle devam eder. Rastsa rast, hüzzamsa hüzzam. Neşeli bir şarkı nasıl olur da ağıtla biter? Galiba son beş yılda yaşadıklarım tam da buydu. Önce annemin, üç yıl sonra da babamın ölümüyle ne nota kaldı ne makam… Aslında sadece makam veya nota değişse gene iyi, bildiğiniz enstrümanım kırıldı, akordum bir daha düzelmemek üzere bozuldu. Çünkü bütün teller kopmuştu. Böyle bir enstrümanla hayata devem edebilir miyim? Bilemiyordum. Hem engellilik, hem üç yıl arayla anne baba ölümü, Acı, öfke, korku, endişe. Hepsi birbirine karıştı.

Bazen neye kime ağladığımı bilmeden ağladım. Anneme mi, babama mı, kendime mi ağlıyordum? Sanırım “ağlama potpurisini” ben bulmuştum. Ortaya karışıktı bütün ağlamalarım. Ama hayat bir enstrümansa tüm makam ve notalar çalınacaktı. “Benim enstrümanım o makamı bilmez o nota basmaz” deme lüksümüz yoktu. Eğer tabiri caizse iyi bir virtüöz olmak, yani hayatta kalmak istiyorsanız mecbur her makamdan girmek zorundasınız. Hüzzam da vardır bu hayatta, kürdüli de, nihavent de… Tüm duygular yaşanacaktır elbette. Belki de en önemlisi o kırık veya dökük enstrümanınızla yeni makamlar ve yeni besteler çıkarabilmektir kim bilir...“

Tuğçe KANTAROĞLU’nun şiir yolculuğu “KSŞ-Karşıyaka Sevgi Şâirleri Grubu” ile başlamış. Her zaman olduğu gibi TUĞÇE’CE – ll’de de ”Karşıyaka Sevgi Şâirleri” başlığıyla şiirleştirdiği gibi KSŞ Kurucu Onursal Başkanı Özen Gülay ATACAN, Hava Avcı KÖSEOĞLU ve Şerife APAYDIN, Güneş ARAN, Cihan TURAN, Halit BİLEN ile bendeniz onun bu yolculukta saygıyla andığı isimlerdir.

Tuğçe’nin Kendi şiirlerindeki Kendisi:

Çocuğumsun Tuğçe’ce, Öksüz Şiirler, Şiirim Geldi Benim, Şiirin Rengi, Tam Zamanı, Şimdi Ne Yapayım Ben Bu Tuğçe’ce’yi, Tuğçe’ce’den Tuğçe’ye Sitem, Tuğçe’den Tuğçe’ce’ye Sitem, Tuğçe’ce’nin Dönüşü, Yağmur, Yarım Kalan Eylül’e, Yarım, Yazamıyorum, Zamlı Şiirler…

Tuğçe’nin Duygu Ağırlıklı Şiirleri:

Bahane, Benim Babam, Gitmem Lâzım Şiir, Gönül, Gün Olur, Hayat ve İmlâ, İnce Saz, Kırk Beşlik, Kör Kuyular, On Sekiz, Özlem,

Amalı Sevdalar, Anladım, Arsız İnsan, Bir Haber Yolla, Çeyrek, Çiy Tanesi, Domino Etkisi, Ekmek Kavgası, Farz Et, Gece Gözlerim, Geç Kaldık, Hiç, Hiçlikten Varlığa, Sarraf, Sitem, Yâren Leyleğe,

Tuğçe’nin Sosyal Konuları İşlediği Şiirleri:

Askıda Ekmek, Aşk Olsun Sana Hayat, Ateş ve Su, Bekir Coşkun Anısına, Ben Bir Sokak Müzisyeniyim, Bıçak Sırtı Hayatlar, Bir Beden, Bu Ara, Çok Sonra, Ey Hayat, Geçecek, Hayat ve Kumar, Hayatın Matematiği, Hayatın Son Sözleri, Her Şey Çok Güzel Olacak, Kursaklarımızda, Madımak’a, Narin’e, Şartlı-Şurtlu Hayatlar,

Tuğçe’nin Atatürk ve Mehmetçik konulu şiirleri:

Ata’ma, Atatürk ve Ben, Bilmiyordu…

Tuğçe Kantaroğlu’nun şiirlerinde sade bir Türkçe var. Anlatım açık ve anlaşılır. Kullandığı kelime kadrosu çeşit bakımından zengin. Konuları bireysel ve toplumsal olmanın yanında hemen herkesin iç dünyasında farklı zamanlarda yaşayabileceği insana ait duygular…

Tuğçe Kantaroğlu’nu, 17 Kasım 2025 tarihinde imzalı olarak verdiği TUĞÇE’CE – ll için, nice nice şiir kitapları dileğiyle candan kutluyorum…

GÜL/AYDIN… SEVGİLERİMLE….

Yazımı, Tuğçe KANTAROĞLU’NUN bir şiiriyle noktalamak istiyorum:

ÇOCUĞUMSUN TUĞÇE’CE!..

Tam bundan beş yıl önce,
Bir cuma gününde,
Kapımı çalıp içeri girdiğinde,
Kucakladım seni tıpkı,
Yeni doğum yapmış annenin şefkati gibi…

Tam bundan beş yıl önce,
Tam da dünya şiir gününün bir gün öncesi
Öyle bir kapımı çaldın ki
Mart’ın son cemresi toprağa değil de
Sanki düştü benim gönlüme…

Adını bizzat ben koydum,
Hep derdim ya çocuğun adını annesi koymalı,
Madem o kadar çekiyoruz çile,
E bırakın adını da kendi koysun anne…

Bir öğle vakti ezan sesiyle,
Sayfalarına fısıldadım üç kere,
Tuğçe’ce, Tuğçe’ce, Tuğçe’ce,
Sırf sen şiirlerle yaşa diye…

Sanki sen en güzel kitaptın benim gözümde,
Kazara sayfaların yırtılacak olsa fırtınalar kopardı içimde.
Sana nazar değmesin diye,
Arkandan dua ederdim gizlice…