Aydın’da yerel basında emekçi kardeşlerimiz var. İsim versem, bir diğerine haksızlık ederim. Her etkinlikte ve olayda sırtında çantası ile iyi niyetle gülümseyen, sıcak yüzleri ile ekmek peşinde koşmaları bize umut veriyorlar. İzlediğimde hem gurur duyuyorum hem de aklıma gelmiyor değil. Maaşlarını alabiliyor mu? Gazete yönetenleri de ödeme yapabiliyorlar mı? Biz şurada iki satır karaladık diye kendimizi de bir halt yedi başı yerine koyduğumuz zannedilmesin ki, ekmekleri için haber peşinde koşan o kardeşlerimize haksızlık olur.

Bu arada her şeye maydanoz olan, hıyar sözünü duyduğunda bir avuç tuz kapıp koşturan, göl oldu denildiğinde oltaya sarılan, Yol tamiri var filan denildiğinde malzeme çıkar mı arayışına giren, mühim zerzevatmışçasına hımmm edasıyla kafa sallayan tiplemeler hiç de uzakta değiller…   

Yerel Yönetimler, Belediyeler yerel basına ve emekçilerine vereceği en büyük destek dengeli reklam ve gazete alarak katkıda bulunmasıdır.

Gazeteciye yandaş denilerek saat, poşet, kitap, şapka, dergi ihaleleri verildiği iddiası dahi etik değildir. Kimisine işaret edilen hedeflere üfürmesi için danışmanlık vaadinde bulunulduğundan söz edilmesi, lehte iyi yazan, yalaka, iyi çalışan, maaş karşılığı satın alındığı duyulan basın asla olmamalıdır. Böyle bir ortamda özgür basından söz etmenin anlamı kalır mı? Bir kentin yerel idaresine eleştiri sınırlarını aşan, sataşan, sözde isim telaffuzundan kaçınıp lakaplar takan,  övgüler,  sövgüler düzenleyenlerin bir anda suyu kesik musluk gibi tısss olmaları da gözlerden kaçmaz, unutulmaz elbette.

1961 yılında gazetecilerin çalışma haklarında önemli iyileştirmeler getiren 212 sayılı Yasa'nın yürürlüğe girmesi üzerine, 9 gazete sahibi, yasayı protesto etmek için 3 gün boyunca gazeteleri yayımlamama kararı aldılar. Bu gelişme karşısında, gazeteciler 10 Ocak 1961 günü haklarına ve basın özgürlüğüne sahip çıkmak amacıyla sendika binası önünde toplanarak Vilayet'e kadar bir yürüyüş yaptılar. Gazeteciler, patronların boykot kararı karşısında ise Sendika'nın öncülüğünde, BASIN adıyla kendi gazetelerini 11–12–13 Ocak 1961 tarihlerinde yayımladılar.
O tarihten sonra 10 Ocak, "Çalışan Gazeteciler Bayramı" olarak kutlandı. 1971 yılındaki 12 Mart müdahalesinden sonra ise çalışanların hakları ve basın özgürlüğüne getirilen kısıtlamalara tepki olarak 10 Ocak, "Bayram" olmaktan çıkarıldı ve "Çalışan Gazeteciler Günü" olarak anılmaya başladı.

AGC Başkanı Semra Şener ve Yönetimi, bir ara yersiz, yurtsuz bırakılan cemiyete, öncelikle şehrin merkezinde yer alan bir binada temsil edilmesini sağlayarak prestij sağlamıştır. Zarif Başkan Hanım ve özverili gurubu ile birlikte işlerinin arasında yoğun çalışmalarını, etkinliklerini de izleyenlerdeniz… 

10 Ocak Çalışan Gazeteciler Bayramı Kutlu olsun!