Mitoloji veya dinsel teorem, ne derseniz deyin paradigmalarınızın gözlüğüyle.

Hz İbrahim'i Nemrut yakmaya karar verir. Şeytanın yönlendirmesiyle mancınığı tasarlar, ateşi yaktırır ve İbrahim'i mancınığa koyup mekanizmayı çalıştırır, ancak mancınık bir türlü çalışmaz.

Bu kez şeytan bir başka fikir öne sürer.

Şeytanın varsayımına göre herhangi iki kardeş, aleni ilişkiye girerlerse toplum önünde, İbrahim buna şahit olmamak için kendini ateşe atacaktır zaten.

Ancak bir türlü yanaşmazlar insanlar böyle bir iğrenç şova. Nihayetinde Cin ve Gane adlı iki kardeş bu gösteriye talip olurlar ve sevişmeye başlarlar. Şeytanın varsayımı doğrultusunda midesi bulanır bu iğrenç gösteriden İbrahim'in /ensesti kalıcı ve özendirici kılma korkusuyla gösterinin devamına sebep olmamak adına /ateşe atar kendini.

Kuran bu olayı kısmen konu eder ve ana hatlarıyla verirken şöyle der "Kul "ya naru, küni berden ve selamen ala İbrahim/ deki ey ateş İbrahim'e karşı serin ve yumuşak/şefkati ..ol " Ve ateş gül bahçesine dönüşür.

Bu bilgi/ öykü/ varsayım doğrultusunda bakınca günümüze ve bunca rezilliğe mancınık aranacağız ki ateş gül bahçesine döne.

Demem o ki,

Cin Gane ve şeytan işbirliği tastamam, lakin İbrahim kimliğinde canlara muhtaç ülkem ki gül bahçesine çevirsin Rabbim.