Sevmeli insan; doğduğu toprakları...

Sevmeli insan; doyduğu toprakları...

Sevmeli insan; vatanını, bayrağını!

Anasını, babasını, atasını, milletini sevmeli...

Sevmeli insan; doğup büyüdüğü,

Köyündeki kerpiçten damlı evleri...

Sevmeli insan; çocukluğunu, okul arkadaşlarını...

Koyunları, kuzuları, kedileri, köpekleri...

Arıları, çiçekleri, kuşları her şeyi…

Doğayı, çevreyi, akan dereleri sevmeli...

Sevmeli insan; okumak için gittiği,

Diyar diyar gezip yaşadığı memleketleri.

Sevmeli insan; işini, eşini, aşını, mesleğini...

Helâlinden kazandığı alın teri ekmeğini...

Sevmeli insan ; kutsal, yüce meslek öğretmenliği...

Okutup yetiştirdiği, iş ve meslek sahibi yaptığı,

Çakır gözlü Ayşe'leri, Zeynep'leri...

Karakaşlı Ahmet'leri, Mehmet'leri...

Sevmeli insan;

Şiir, kültür, sanat ve edebiyatı...

İnsanı sevmek yolunda verilen emekleri...

Daha nice nice güzellikleri aşkla sevmeli insan!

Sevince, paylaşınca sevilir insan!

Seven insan, sevilen insan!

Hep yüreklerde yaşamalı...

O'nu sevgi ve saygıyla anmalı...

Hasret ve muhabbetle kucaklamalı...

İnsana, dostlara, yaşadığı topraklara,

Kültür, sanat ve bütün güzelliklere,

Vefalı bu aksakallı adamı sevmeli insan!

İnsanca yaşayan, insanca seven insan!