Yakınım sana. Bana olan kırgınlıklarının sebebi bensem, ezilmeye razıyım. Aynı yolda, aynı yol için seni kırdıysam, üzülmeye razıyım. Ama yakın olanın uzak durmasına, uzak duranın yakınımı vurmasına razı değilim. Sözüm dosdoğru ve bükülmedi hiç. Zira aynı yolda oldukça da eğilmez sözüm.      

Akınım sana. Şimdilerde şüphe tohumu ekmek isterler kalbime. Ayrık otunun yetişmediği kalbimde taht kurmak isterler. Esen yelden yolunu değiştirenleri gördüm. Bense öyle değilim. Kalbim dosdoğru ve bükülmedi hiç. Tek bir tahtı ve tek bir sultanı var. Akınım sana.

“Neden böyle oldu?” diyenlerin zayıflığını gördüm. Ben, zaten böyleydi, dedim. Sen öncesinde ve sonrasında ne söylediysen, ben kabul eyledim. Bu yolda en çok can benim sana. Fedadır canım sana.

Gidişenleri ve didişenleri gördüm. Ama sen oralı olmadın. Ne gidişenlerden, ne didişenlerden nemalanmadın. Şirin bakışını, vakur duruşunu, kâmil bir şekilde inanmış oluşunu sevdim. Tüm mukaddesatımla inancım sana. İnanırım sana.

Akıp giden ateş deryasından tomrukları kurtarıp, onları fidan haline getirmeni, o fidanlardan meyveler yetiştirmeni sevdim. Tohumu bozuk toprağı yatıştırmanı sevdim. İsmin anıldığında herkes hürmet ediyor. Hürmet edilene muhabbet beslenilir. Muhabbetim sana. Zira muhtacım sana.

Yakınım sana. Bendeki eksikliklerime bakıp kırılmandan çok korkarım. Muhabbetimi artırmanın yolunu ararım. Bulunduğum yerden ve varlığımdan olacaksa zararım, ölmeye razıyım. Zira ölümden sonra sana kavuşmayı umarım.

Senden aldığım ışıkla, ölümde ve dirimde. yakınım sana. Kalbimde pır pır atan aşkla, akınım sana.