Bir başkan değil, Manisa’nın evladı gitti…

Bazı insanlar vardır… Onlara sadece “başkan” diyemezsin. Onlar bir şehrin evladı olur, kardeşi olur, komşusu olur, dostu olur. Bir kahvede seninle çay içip derdini dinler, bir düğünde halaya katılır, bir cenazede omuz verir. Yolda geçerken gözlerinin içine bakıp “İyi misin?” diye sorar. İşte Ferdi Zeyrek öyle bir adamdı.

Manisa bugün sadece bir belediye başkanını değil, evladını toprağa verdi. Daha birkaç ay önce “Bu şehri güzelleştireceğiz” diyordu. Daha yeni yeni umutlar yeşertiyordu sokaklarda. Çocuklar parkta gülsün, yaşlılar gölgede oturabilsin, gençler iş bulsun diye hayal kuruyordu. Ama hayat işte… Ne zaman kimi alacağını, hangi hayali yarım bırakacağını sormuyor.

Kim derdi ki, bir belediye başkanı, evinin bahçesindeki havuz motoruna inip, arızaya kendi eliyle müdahale eder? Kimse… Çünkü bu ülkede alışığız; makamlar arkasına saklananlara, etrafına bir ordu personel toplayanlara… Ama Ferdi Zeyrek öyle biri değildi. “Ben hallederim” diyen adamdı. İşte tam da orada… Bir ihmal zinciri, bir “Aman canım bir şey olmaz” boşvermişliği, belki çalışmayan bir kaçak akım rölesi… Ve sekiz uzun dakika…

O sekiz dakika bir adamın değil, bir kentin nefesini kesti. Yetmiş dakika boyunca doktorlar, cihazlar, dualar… Ama olmadı. Çünkü bazen hayat insafsız davranıyor.

Ben siyasetin böyle iç acıtan, böyle insanî yüzüne çok nadir şahit oldum. CHP Genel Başkanı Özgür Özel’in gözyaşları… Boğazındaki düğüm… Söylediği “Aklımın yarısını kaybettim, kalbimin yarısını kaybettim” cümlesi… Bir başkanın değil, bir kardeşin, bir yoldaşın feryadıydı o. Biz siyasette bu kadar samimi, bu kadar insanca cümleler duymayı unuttuk.

Manisa en sevdiği evladını kaybetti dün. Ferdi Zeyrek bu şehrin sesi, yüzü, nefesi, yarınıydı. Şimdi o tertemiz kalbi, bitmeyen enerjisi, “Bu şehir daha güzel olacak” sözü anılarda kaldı. Ve en can acıtanı, küçük kızı Nehir’in o mezar başında dökülen gözyaşları… “Babamın kanını yerde bırakmayın” dedi o küçük yürek… Herkesi susturan, herkesi titreten cümle işte o oldu.

Bakın, Aydın Büyükşehir Belediye Başkanı Özlem Çerçioğlu’nun Çakırbeyli’deki malikânesinde tam 20 belediye personeli çalışıyor. Özel iş, kamu işi birbirine karışmış mı karışmamış mı ayrı konu. Ama Ferdi Zeyrek kendi işini kendi halleden adamdı. Belediye personelini ev işine çağırmazdı. Çünkü o koltuğa değil, insana kıymet verirdi.

Ve eşi Nurcan Zeyrek… Herkesin yüreğini dağlayan o sözler:

“16 yaşından beri ellerimiz hiç ayrılmadı. O çok inançlı bir adamdı. Gecesini gündüzüne katıp ‘Daha yapacak çok işim var’ derdi. Bana hep derdi ki, ‘Nurcan, dik dur. Üç tane çocuğumuz var.’ Ben ona söz verdim. Dik duracağım. Onun kalbi hep bende kalacak. Sizlerden helallik istiyorum.”

Eşi Nurcan, 18 yaşındaki kızı Nehir ve 7 yaşındaki ikizleri Elif ve Zeynep Zeyrek de tabuta sarıldı.

CHP Lideri Özgür Özel, yoldaşını, kardeşini, dava arkadaşını kendi elleriyle indirdi toprağa. Ve ardından bir avuç karanfil düştü mezara… 7 yaşındaki kızının küçücük ellerinden, bir babanın üzerine… O an, toprağın bile canı yandı.