Ülkeme baktığım da içim sızım sızım sızlıyor. Bütün taşlar yerinden oynadı. Mutlu insanlardık. Belki çok zengin refah bir ülke değildik ama değerlerimiz, engin kültürümüz, kahramanlık öykülerimiz vardı. Huzurluyduk, umutluyduk, güvendeydik, mutlu düşlerimiz hayallerimiz vardı, dünyanın en iyilerinden tarımımız, hayvancılığımız vardı. Kendi yağımızla, tuzumuzla kavruluyorduk. Namerte muhtaç değildik.

Ülkemin zaman zaman bir Atatürk e ihtiyacı oluyor. İşte tam da öyle bir zamandayız. Dünyayı kendine hayran bırakmış, etrafındaki bir avuç askerle bütün işgalci ülkelere karşı çıkıp vatanımızı bize armağan etmiş, yabancı ellerden geri almış, varını yoğunu ortaya koyarak vatanı için tüm fedakarlıkları yapmış. Bir Atatürk lazım. Çünkü memleketimin fabrika ayarlarına dönmesi lazım. Buna şiddetle ihtiyacımız var.  Ülkede başlayan yaprak dökümünün bitmesi için,  ekonominin düzelmesi için, bozulan prestişimizin geri gelmesi için, öz kaynaklarımızı tekrar hayata geçirebilmek için, ‘’köylü memleketin efendisidir’’ dediği çiftçinin itibarının verilmesi için, bir Atatürk e ihtiyacımız var. Fabrikalarımızın yeniden açılması için, hayvancılığımızın, tarımımızın canlandırılması için, ülke olarak yeniden itibar kazanmamız için, insanımızın yeniden değer kazanabilmesi için. Çünkü o kadar değersizleştirildik ki insan olarak, ne can ne mal güvenliğimiz var. Güven duygumuz sıfırlandı. Bu duygu kendimiz için çocuklarımız, torunlarımız için, bu duygu geleceğimiz için. Bir çok korku ve endişeyle yaşar olduk. Kimsenin yarını garanti değil. Önümüzü asla göremiyoruz.  Kendi ülkemizde bir yabancı kadar, kendi ülkesinin savaşından kaçan bir Suriye li kadar değerimiz yok. Binlerce insan devletten  atama beklerken devlet bünyesinde işe yerleştirilen yabancılar kadar saltanatımız yok!

Yurt dışındayken Almanya’da hırsızlık suçu olduğunda asla Türklerden şüphelenmezler ‘’Türkler hırsızlık yapmaz ‘’ derlerdi böyle bir kanı vardı, Avrupa ülkelerinde. Bunu yıkmayı nasıl başardık! Geldiğimiz şu duruma baktıkça içim acıyor. Biz dünyanın gözünde dürüst bir millettik. Uğrunda neler verdiğimiz, oluk gibi kan dökerek söke söke aldığımız bu ülkede şimdi neler oluyor. Atatürk ün bize, gençlere emanet ettiği o memleket nerede? Nerede o gençlik? Acaba bize bir Atatürk mü lazım???? Öyle görünüyor tüm değerlerimizi geri getirecek, tekrar sahip çıkacak. Sukuneti, huzuru sağlayacak. Gelecekten endişe etmeyen insanların yaşadığı. Yeşillerimizin bize, çocuklarımıza kaldığı. Hapishaneler yerine. camiler yerine (çünkü artık yeteri kadar var. ) okulların, kütüphanelerin yerini aldığı bir Türkiye…

Ülkemizin geldiği duruma bakar mısınız? Bunu neyle açıklarız bilmem ama? Memleketimin ekonomik denetimi ABD li bir şirkete verilmiş. Neyimizi denetleyeceklerse? Düşmanı ülkeden kovan Atatürk e karşı düşmanın bizi denetlemesine izin verilen bir TÜRKİYE… Yazık oldu ülkeme. Atatürk üm fotoğraflarına bile bakmaya utanır olduk! Sahip çıkamadığımız vatanımız için!

BİZE BİR ATATÜRK LAZIM

Memleketimin bundan 20 yıl önceki halini düşünüyorum. Biz herşeye rağmen o günlerde yüzümüz gülerdi. O zamanlar da siyaset yapılıyordu. Bizler tüm vatandaşlar olarak neredeyse fire vermeden oy kullanıyorduk. Hepimizin birbirine saygısı vardı. Seçim kaybettiğimizde üzülsek de taraf olan arkadaşlarımızı kutlardık. İçimize sindirirdik. Demokrasinin bir gereği olduğunu düşünür. Herkesin hakkını teslim ederdik. O günlerin moda elbiselerini giyer, saçlarımızı günün moda rengine boyatır o şekilde kestirir, şekil verirdik. Kimse birşey söylemezdi, özellikle hafta sonları müzik geceleri yapar bir çok arkadaş; keman çalanı, şarkı söyleyeni sanatçısı, meraklısı, dinleyeni hep bir arada toplanır sabahlara kadar meşk ederdik. ‘’Kimse gürültü yapıyorsunuz’’ demezdi. Yemeklerimizi yer, içerdik. Sanatla müzikle yoğurulurduk. Mutlaka sokaklarda dikili ağaçlarımız vardı  sokak aralarında bile. Şimdi yeşil mi bıraktılar?  Vatanı tekrar vatan yapmak için bize bir Atatürk lazım. O modern ülkemi geri istiyorum. Hoşgörü, sevgi, iyi ilişkilerin yer aldığı ülkemi geri istiyorum.

Kısacası mutlu Türkiyemi, Atatürk’ümü geri istiyorum artık bize bir Atatürk lazım…