Havalimanını yıkıyorlar, alkışlıyor.
Fabrikasını peşkeş çekiyorlar, halay çekiyor.
Madenini yağmalıyorlar, seviniyor.
Toprağını satıyorlar, mutlu oluyor.
Orman yanıyor, evi tutuşuyor; o ise telefonla resmini çekiyor.
Memleket zora giriyor, o yine memnun.

Ekmek askıda, baklava boş, poğaça dünden kalma.
Sebze çıkma, Ayçiçek yağı bardakla satılıyor, karpuz dilimle.
Mazot 50 lira, çeyrek altın el yakıyor.
Cebindeki parayla bir kilo salatalık bile alamıyor,
ama hâlâ “dış güçlerin oyunu” diyor.

Yüzyıllardır bu hâli tarif etmiş büyüklerimiz…
Mevlânâ, “Cahille sohbet etmek zordur bilene” demiş;
“Cahilin yanında kitap gibi sessiz ol” diye nasihat etmiş.
İmam-ı Azam iyi niyetle denemiş ama çaresiz kalmış:
“Cahillerle yaptığım bütün tartışmaları kaybettim” demiş.

Hacı Bayram Veli lafı hiç eğip bükmeden söylemiş:
“Cahilden sakınınız.”
Atasözümüz de öyle der:
“Cahile söz anlatmak, deveye hendek atlatmaktan zordur.”

Aşık Veysel gönül gözüyle uyarmış:
“Cahil insan, gül ise de koklama.”
Ömer Hayyam’a göre, “Kör cehalet çirkefleştirir insanları.”
Platon’a göre, “Kötülüklerin köküdür.”
Konfüçyüs der ki, “Cehalet, aklın gecesidir; ama aysız, yıldızsız bir gecedir.”
Montaigne, “En büyük cezaevi, cahil insanın kafasının içidir.” diye tarif eder.
Goethe, “Eyleme geçmiş cehaletten daha korkunç bir şey yoktur.” der.
Bernard Shaw ise acı bir benzetmeyle anlatır:
“Hiçbir şey bilmiyor, ama her şeyi bildiğini sanıyor; bu, açıkça siyasi bir kariyere işarettir.”
Einstein da hüzünle ekler: “Cehalet ne güzel, her şeyi biliyorsun.”

Ve Mustafa Kemal Atatürk...
“Biz cahil dediğimiz zaman, mektepte okumamış olanları kastetmiyoruz;
bizim kastettiğimiz, hakikati bilmeyenlerdir.
Toplumun düşmanı cehalettir, en büyük savaş, cehalete karşı yapılan savaştır.”

Evet, Türkiye bugün cehaletle savaşıyor.
Çünkü cahilden daha yıkıcı bir kitle imha silahı icat edilmemiştir.
Ve ne yazık ki o silah, tam da bizim yaşadığımız döneme denk gelmiştir.

***

Sağ olasın, güzel bir konuyu dile getirdin Necdet Topçuoğlu.