Bahar gözlerinde güzün yoğunluncaydı hüzün

Belli ki bir kör bezirgân bentler kurmuştu yoluna

Aşık olduğu ay yüzün hışırıydı birce tüzün

Belli ki bir kör bezirgân neşter vurmuştu soluna

Bülbül avazlı bir canın türküsünü baz alarak

Dört yapraklı bir yoncanın uğuruna um salarak

Kondu tüten bir bacanın üstüne üryan kalarak

Belli ki bir kör bezirgân olur vermişti ol/una

Yadsı her çiçeğe özü gönül gözünü yumuyor

Güldüğünde gölet gözü güneş içine dumuyor

Bahar bahçe ayça yüzü gözünden medet umuyor

Belli ki bir kör bezirgân kement takmıştı koluna

Çimen ki yalın bir dalın tepesinde bir güleç göz

Dilindeki garip halın anahtarı bir güzel söz

Yutkunduğu bütün balın tümündeydi yalıncık öz

Belli ki bir kör bezirgân bal vermişti oğuluna